Akta Pembiayaan Politik diperlukan segera bagi halang Ahli Parlimen belot, kata C4 Center

KUALA LUMPUR 15 Nov - Pusat Membanteras Rasuah dan Kronisme (C4 Center) melahirkan kebimbangan terhadap tindakan empat Ahli Parlimen Bersatu yang mengisytiharkan sokongan mereka kepada Perdana Menteri Anwar Ibrahim, baru-baru ini.

Mereka ialah Suhaili Abdul Rahman (Labuan), Iskandar Dzulkarnain Abdul Khalid (Kuala Kangsar), Mohd Azizi Abu Naim (Gua Musang), dan Zahari Kechik (Jeli). Alasan mereka menukar kesetiaan parti ialah 'jaminan untuk menerima dana persekutuan bagi kesejahteraan kawasan mereka'. 

"C4 Center bimbang perkembangan terbaharu ini dalam pelbagai perkara: bahawa ini mewakili gejala politik wang secara berterusan dalam demokrasi pilihan raya Malaysia; kegagalan peruntukan anti-lompat parti sedia ada; dan penghakisan berterusan proses demokrasi," kata pertubuhan itu dalam kenyataan di sini hari ini.

Berikut kenyataan penuh C4 Center:

Isu yang lebih besar, bagaimanapun, adalah bahawa Ahli Parlimen dimaksudkan untuk menjadi penggubal undang-undang peringkat Persekutuan, bertemu dengan pengundi dan membangkitkan kebimbangan mereka di peringkat Parlimen - Ahli Parlimen bukan pelobi untuk dana kawasan pilihan raya dan tidak sepatutnya membentuk pakatan atas dasar ini. 

Menormalkan amalan ini akan membuka laluan kepada wang ini yang mungkin disalurkan melalui parti politik sebaliknya. Pembiayaan politik sebagai asas kepada rasuah sudah menjadi endemik, dan jalan untuknya tidak seharusnya dibuat lebih luas lagi melalui pencerobohan ke dalam pencarian dana kawasan pilihan raya oleh Ahli Parlimen.

Akta Pembiayaan Politik menghapuskan insentif ahli parlimen untuk mencari dana melalui cara curang, atau bergantung pada "dana kawasan pilihan raya" yang sepatutnya tidak termasuk dalam mandat mereka untuk bermula.

Jaminan untuk menerima pembiayaan persekutuan untuk kawasan pilihan raya mereka sebagai sebab utama untuk mengalihkan gabungan membawa ke hadapan isu wang yang digunakan sebagai alat politik.

Pada masa ini, Kerajaan Persekutuan mempunyai autonomi sepenuhnya untuk membuat pilihan sewenang-wenangnya ke atas bahagian pilihan raya yang menerima pembiayaan atau tidak langsung.

Akibatnya, pemimpin gabungan kerajaan yang memerintah berturut-turut akan dapat mengukuhkan pendirian mereka mengenai janji pembiayaan kawasan pilihan raya sahaja.

Ini boleh menyebabkan ahli parlimen terlebih dahulu membentuk pakatan politik dengan gabungan pemerintah selepas pilihan raya dengan jangkaan bahawa mereka akan menerima dana persekutuan untuk kawasan mereka.

Oleh itu, Akta Pembiayaan Politik yang mewajibkan peruntukan dana kepada semua kawasan pilihan raya akan menjadikan keperluan berlebihan untuk mengalih kesetiaan untuk mendapatkan dana – ia menyingkirkan wang sebagai faktor pendorong utama bagaimana ahli politik menetapkan kesetiaan mereka.

Pembelotan Ahli Parlimen Bersatu juga mendedahkan ketidakberkesanan peruntukan anti lompat parti di bawah Perkara 49A Perkara Perlembagaan Persekutuan.

Walaupun pembelotan mempunyai kesan lompat parti, ahli parlimen tidak terperangkap di bawah peruntukan anti lompat parti kerana undang-undang hanya memaksa pengosongan kerusi oleh ahli parlimen sekiranya mereka meletak jawatan daripada parti.

Kesemua empat ahli yang telah mengisytiharkan pertukaran ini telah mengekalkan bahawa mereka kekal sebagai ahli Bersatu, dan walaupun mereka akan menghadapi tindakan tatatertib, penyingkiran mereka daripada parti masih akan membolehkan mereka mengekalkan kerusi mereka.

Ciri ganjil ini pada asasnya membuka ruang untuk pakatan politik baharu dan tidak menentu dijalin pada bila-bila masa – ini amat berbahaya memandangkan tahap penyusupan politik wang yang tinggi dalam sistem politik kita.

Di peringkat permukaan, adalah jelas untuk melihat bagaimana pertukaran kesetiaan parti ini adalah satu rampasan prinsip demokrasi.

Walaupun benar bahawa calon-calon ini telah diundi oleh pengundi mereka, mereka juga mungkin telah diundi berdasarkan gabungan parti atau gabungan mereka.

Jika ahli politik dibenarkan menukar kesetiaan dan parti pada kejatuhan topi, ia menyebabkan sistem pilihan raya tidak berfungsi. Ia mengingatkan "Langkah Sheraton" yang terkenal pada awal 2020, dan meneruskan precedent bahawa mandat rakyat untuk memutuskan perwakilan di Parlimen telah menjadi proses yang semakin tidak bermakna.

Parlimen yang tergantung hasil daripada pilihan raya umum Malaysia yang lalu dan pembentukan kerajaan perpaduan yang seterusnya juga telah menjelaskan bagaimana sikap rakyat terhadap landskap politik kita telah berubah, undang-undang anti-lompat parti kita perlu mengambil kira keperluan untuk membentuk kerajaan yang stabil.

Di samping itu, bagaimanapun, politik wang juga mempengaruhi pembuatan keputusan pengundi, kerana pilihan politik yang diingini dibuat berdasarkan parti dan calon mana yang dapat memperoleh pembiayaan kawasan berbanding cara pembiayaan itu sendiri boleh diarahkan dan dibelanjakan dalam cara yang sebenarnya boleh memberi manfaat kepada komuniti yang mereka ada.

Pilihan raya kemudiannya menjadi semata-mata tentang ke mana wang mengalir dan ahli parlimen mana yang paling berkemungkinan memperoleh dana melalui menjalin kesetiaan.

Jika wang terus menentukan perjalanan politik Malaysia, tadbir urus akan terus dilihat sebagai cara pengumpulan dan kawalan sumber berbanding sebenarnya melindungi kebajikan rakyat Malaysia.

Walaupun pemeliharaan kebajikan tidak dapat dinafikan berkaitan dengan ahli parlimen yang mempunyai lebih banyak dana, persoalan mengapa sesetengah kawasan berhak mendapat pembiayaan manakala yang lain tidak tetap tidak terjawab – gabungan politik ahli parlimen bukanlah alasan yang wajar untuk menafikan pembiayaan.

Oleh itu, Pusat C4 menggesa perkara berikut:

• Kerajaan perlu menggubal Akta Pembiayaan Politik yang menghapuskan insentif ahli parlimen untuk mencari dana melalui cara pembelotan, atau bergantung kepada "dana kawasan pilihan raya" yang sepatutnya tidak termasuk dalam mandat mereka;
   

• Kerajaan perlu menjamin pembiayaan kepada semua kawasan pilihan raya, baik yang mmenang di dalam gabungan pemerintah mahupun pembangkang, yang jumlahnya hendaklah diputuskan berdasarkan metrik yang wajar seperti saiz penduduk dan keperluan untuk infrastruktur asas;
   

• Rangka kerja Pengisytiharan Aset juga perlu disediakan, untuk memastikan bahawa pembiayaan politik tidak boleh disalahgunakan untuk kepentingan peribadi dan sebenarnya akan digunakan untuk pembangunan kawasan pilihan raya dan penduduknya;
   

• Perkara 49A Perlembagaan Persekutuan memerlukan penambahbaikan untuk menjelaskan skop situasi yang lebih luas di mana ahli politik boleh dibeli dengan mudah dengan janji atau jangkaan pembiayaan atau pelantikan untuk jawatan kuasa. - DagangNews.com