ISTILAH jurang digital boleh dijelaskan dengan melihat jurang antara demografi dan wilayah yang mempunyai keupayaan dan kapasiti untuk mengakses teknologi komunikasi moden berbanding mereka yang tidak.
Pembahagian itu timbul daripada kecekapan teknikal, keupayaan kewangan serta akses (atau lebih tepat kekurangannya) kepada internet. Jurang yang semakin melebar apabila teknologi berkembang. Ini telah mewujudkan kategori baru `ketidaksamaan’ pada abad ini.
Pada bahagian awal revolusi digital, jurang digital sering merujuk kepada jurang antara mereka yang mempunyai akses dan mampu membeli telefon bimbit berbanding mereka yang tidak.
Walau bagaimanapun, dalam konteks hari ini jurang merujuk kepada perpecahan, yang jelas di negara membangun berbanding negara maju, masyarakat yang tinggal di bandar berbanding mereka yang tinggal di kawasan luar bandar, segmen masyarakat yang lebih muda dan lebih berpendidikan berbanding mereka yang lebih tua dan kurang berpendidikan sebagai begitu juga antara lelaki dan perempuan.
Pandemik COVID-19 menyerlahkan jurang digital antara demografi apabila pembelajaran beralih dalam talian di seluruh negara, seorang pelajar dari bahagian terpencil di negara ini terpaksa meredah hutan dan memanjat pokok untuk mendapatkan isyarat internet.
Ia berfungsi sebagai contoh pedih di mana inovasi yang dicapai daripada pengajaran dan pembelajaran dalam talian, yang mengambil masa bertahun-tahun untuk dibangunkan, menghadapi kesukaran teknologi.
Pembahagian data, kesan yang timbul daripada jurang digital, adalah perbezaan antara keupayaan untuk mencipta nilai komersial daripada penggunaan data untuk memperoleh kekayaan dan menyelesaikan cabaran sosial dan alam sekitar.
Ini telah mewujudkan jurang antara data ada dan tidak ada. Model ekonomi tradisional yang melibatkan output (pengeluaran barangan dan perkhidmatan) memerlukan keputusan tentang apa yang hendak dikeluarkan, bagaimana ia akan diagihkan ke seluruh ekonomi serta apa yang dilakukan daripada pendapatan pengeluaran.
Dalam dunia hari ini, ekonomi digital sedang mentakrifkan semula pilihan utama yang perlu dibuat dalam konteks model baharu: keupayaan untuk mengewangkan volum besar data digital serta platform.
Platform digital kini telah menjadi pelakon utama dalam ekonomi manakala data adalah sumber utama dalam proses ekonomi.
Interaksi antara kedua-duanya mencipta nilai dan keupayaan untuk menggunakan hasil interaksi akan mempengaruhi keupayaan untuk menangkap nilai yang dicipta.
Dalam konteks Malaysia, ekonomi digital telah muncul sebagai bahagian penting dalam mencipta nilai dan pengedaran semasa pandemik dan dijangka terus berkembang.
Oleh itu, perniagaan di seluruh negara perlu menyesuaikan dan mengenal pasti cara nilai dicipta.
Walau bagaimanapun, mikro dan PKS telah bergelut untuk mengubah perniagaan mereka dan mengambil bahagian dalam ekonomi digital.
Sebab utama di sebalik ketidakupayaan untuk berubah timbul daripada jurang akses dan penggunaan memandangkan akses terhad kepada teknologi dan kemahiran yang diperlukan untuk membuka potensi daripada pendigitalan.
Di samping itu, pembahagian data juga mewujudkan jurang antara David melawan Goliath disebabkan oleh jurang kualiti penggunaan di mana syarikat besar jauh lebih mampu memanfaatkan peluang daripada data berbanding rakan sebaya mereka yang lebih kecil.
Pembahagian digital dan data menunjukkan kepada masalah struktur dalam usaha negara ke arah memanfaatkan potensi keuntungan daripada ekonomi digital.
Risiko firma-firma ini ketinggalan dan kehilangan keuntungan ekonomi apabila negara menumpukan pada meraih faedah pendigitalan.
Pemilik perniagaan yang menghadapi masalah ini yang memerlukan penyesuaian pantas akan menghadapi dilema kerana ia mencetuskan tindak balas penerbangan, melawan atau membekukan dari perspektif tingkah laku.
Di sinilah ketakutan dan inersia boleh menyebabkan perniagaan kecil menerima tindak balas pembekuan daripada menerima perubahan.
Firma-firma ini akhirnya tidak melakukan apa-apa dan memberi tumpuan kepada kelangsungan hidup.
Oleh itu, perlu ada usaha yang lebih besar untuk meningkatkan penggunaan pendigitalan dengan menghapuskan keraguan yang boleh membuktikan kos yang tinggi untuk perniagaan kecil dan masyarakat ini.
Memandangkan PKS menggaji kebanyakan rakyat Malaysia adalah penting bahawa bajet itu bertujuan untuk merapatkan jurang dalam ketersambungan dan kemahiran memandangkan ia membawa kepada perbezaan dalam kekayaan.
Jurang yang semakin meluas juga berpotensi membawa kepada diskriminasi jantina yang lebih besar serta mobiliti sosial yang lebih rendah.
Perniagaan mikro dan kecil dilihat lebih berisiko oleh bank tradisional dan institusi kewangan. Di samping itu, memandangkan firma ini tidak mempunyai kemahiran untuk menyediakan kewangan yang betul, mereka biasanya mempunyai sejarah kewangan yang terhad yang merupakan kriteria penting untuk pengunderaitan kredit.
Memberi insentif kepada perniagaan ini untuk beralih kepada model digital membolehkan keupayaan yang lebih besar untuk mengambil bahagian dalam ekosistem kewangan memandangkan transaksi kini mempunyai jejak elektronik.
Sebagai permulaan, bank dan institusi kewangan dan juga bank digital yang akan datang akan dapat membentuk perkongsian dengan firma ini untuk menyediakan pembiayaan tiket kecil yang disesuaikan untuk memenuhi keperluan mereka berdasarkan keupayaan untuk memanfaatkan data transaksi yang timbul akibat peralihan kepada model digital.
Untuk menyelesaikan keterjangkauan telefon pintar dan komputer riba dalam kalangan firma mikro dan kecil, belanjawan juga perlu menyediakan pembiayaan tanpa faedah untuk menjadikan peralihan itu berpatutan.
Di samping itu, subsidi tarif internet akan menarik tahap penggunaan platform yang lebih tinggi di kalangan firma yang lebih kecil.
Strategi serampang dua mata akan membolehkan interaksi yang lebih besar antara keupayaan untuk mengewangkan data serta platform dalam kalangan PKS keusahawanan.
Secara keseluruhannya, ia akan membawa kepada pertumbuhan ekonomi yang lebih teguh dan mampan. – DagangNews.com