Malaysia lantang bela Palestin tapi abaikan Rohingya

KEJADIAN ratusan Rohingya melarikan diri dari pusat tahanan yang berlaku di Depot Imigresen Sungai Bakap adalah isu besar yang menunjukkan kegagalan Malaysia dalam dasar layanannya terhadap pelarian di negara ini.

Kita harus malu kepada diri sendiri dan kerajaan kita kerana gagal menangani isu ini dengan sewajarnya, dan kejadian ini masih berterusan berlaku walaupun Malaysia telah menjadi negara destinasi sejak 1975 apabila pelarian Vietnam tiba dengan bot ke pantai kita.

Walaupun bertahun-tahun ini, kita masih gagal untuk melaksanakan dasar pelarian yang berperikemanusiaan dan lebih teruk lagi, kini kita menjadi ahli majlis hak asasi manusia Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.

Hari ini, beribu-ribu pelarian dari Myanmar meninggalkan tanah air mereka kerana berdepan dengan keganasan, rogol, pembunuhan dan layanan kejam di negara mereka. Mereka tiada pilihan selain melarikan diri ke negara yang selamat.

Walau bagaimanapun, kita telah gagal untuk mengiktiraf keperluan ini dan menyediakan ruang yang selamat untuk mereka. Layanan dan tindak balas kita adalah kejam dan tidak berperikemanusiaan. Tidak perlu menyebut layanan buruk yang dihadapi pelarian di Malaysia kerana ia adalah fakta yang diketahui umum.

Pesuruhjaya SUHAKAM, Jerald Joseph baru-baru ini mendedahkan bahawa pelarian Rohingya ditahan dalam tahanan jabatan imigresen sejak 2020 tanpa akses diberikan kepada Suruhanjaya Tinggi PBB Bagi Pelarian (UNHCR) untuk mengesahkan sama ada mereka adalah pelarian.

Proses pengesahan akan membolehkan pelarian dikenal pasti, diberikan kad UNHCR dan dibebaskan daripada tahanan. UNHCR telah disekat daripada mengakses pusat tahanan ini sejak 2019. Mengapakah ini berlaku? Pelarian tidak seharusnya ditahan sebaliknya dilindungi!

Menteri Dalam Negeri, Hamzah Zainuddin mendedahkan bahawa kesemua 528 pelarian yang lari dari pusat tahanan imigresen itu telah ditahan di sana selama dua tahun. Apa yang memeranjatkan dan memalukan ialah tahanan itu turut merangkumi kira-kira 83 wanita dan 93 kanak-kanak seperti yang dinyatakan Ketua Polis Kedah Wan Hassan Wan Ahmad.

Kerajaan memperjuangkan isu Palestin di peringkat antarabangsa, tetapi apabila melibatkan pelarian di pantai mereka sendiri, mereka memperlakukan mereka secara tidak berperikemanusiaan. Ini adalah hipokrit.

Bagaimana kita boleh menahan seorang kanak-kanak Rohinga yang lari daripada pembunuhan, rogol dan keganasan dari tanah airnya tetapi bercakap lantang mengenai kanak-kanak Palestin yang dibunuh oleh bom Israel?

Pelarian yang melarikan diri dari pusat tahanan berbuat demikian atas sebab tertentu. Mereka telah ditahan selama 2 tahun walaupun memerlukan bantuan. Keadaan hidup di pusat tahanan dikenali sebagai neraka yang hidup, dengan ruang sempit, tandas kotor dan makanan yang mengerikan.

Hakikat bahawa tahanan ini dinafikan akses kepada UNHCR juga menghalang mereka daripada dunia luar. Kita tidak tahu berapa banyak penderitaan mereka di pusat tahanan dan jenis penderaan yang mereka hadapi yang menyebabkan mereka hilang kesabaran dan merancang melarikan diri.

Mereka tidak boleh dipersalahkan kerana cuba menyelamatkan diri daripada penindasan. Kematian kanak-kanak dan wanita di lebuh raya adalah episod yang tidak perlu yang boleh dielakkan jika pelarian ini diberi akses kepada UNHCR dan perwakilan undang-undang pada peringkat pertama apabila mereka tiba di sini. Tidak perlu menahan mereka dalam tahanan.

Ini adalah seruan untuk Kerajaan Malaysia supaya melihat semula dasar-dasarnya mengenai pelarian di negara ini.

Malaysia mesti menjadi contoh dalam ASEAN dan memimpin dalam melaksanakan dasar kemanusiaan untuk melindungi pelarian di negara kita.

Lihatlah krisis Ukraine dan bagaimana negara-negara Eropah berkumpul untuk menyediakan perlindungan bagi pelarian Ukraine yang melarikan diri dari perang. Banyak yang boleh dipelajari daripada mereka.

Kita mesti meratifikasi Konvensyen Pelarian PBB 1951 dan meminda undang-undang kita untuk memberi perlindungan kepada pelarian yang mencari perlindungan di tanah air kita.

Mereka harus diberikan peluang pekerjaan yang sah, penjagaan kesihatan dan pendidikan percuma dan yang paling penting, tidak ditahan.

Banyak industri menghadapi kekurangan tenaga kerja di negara ini, terutamanya sektor perladangan. Mengapa kita perlu membawa masuk beribu-ribu pekerja asing dari Bangladesh sedangkan kita sudah mempunyai beribu-ribu daripada mereka menganggur di sini di depan pintu kita? Kita boleh memberi mereka pekerjaan daripada menahan mereka.

UNHCR sebaliknya juga telah gagal teruk dalam usaha advokasinya di Malaysia. Lebih banyak lagi perlu dilakukan oleh UNHCR untuk membantu memperbaiki keadaan pelarian di sini dan mereka perlu meningkatkan tekanan terhadap kerajaan Malaysia.

Dan bagi kejadian yang berlaku di pusat tahanan Sungai Bakap, Suruhanjaya Diraja mesti ditubuhkan untuk menyiasat keseluruhan episod itu.

Rakyat Malaysia perlu tahu kebenaran apa yang berlaku di pusat tahanan itu yang membawa kepada kejadian mereka melarikan diri dan kematian 6 orang pelarian. Keadaan di pusat tahanan mesti disiasat. Perlakuan mereka mesti disiasat, dan peristiwa yang membawa kepada kematian 6 pelarian itu mesti disiasat.

Majlis Peguam juga mesti bertindak untuk memberikan representasi undang-undang kepada pelarian yang didakwa di mahkamah kerana melarikan diri.

Terdapat risiko salah laku yang serius di sini kerana wujud halangan bahasa dan ramai daripada mereka juga berada dalam ketakutan dan mungkin dipaksa oleh keadaan sekeliling untuk mengaku bersalah.   - DagangNews.com

Sudhagaran Stanley ialah seorang aktivis anti-rasuah dan hak asasi manusia. Beliau adalah salah seorang pengasas bersama Lifebridge Learning Centre, sebuah sekolah yang menyediakan pendidikan percuma kepada kanak-kanak pelarian serta apenah menjadi Pengerusi Suruhanjaya Episcopal untuk Migran dan Pejalan Kaki, dan juga bekas Penyelaras Pulau Pinang bagi Kumpulan Kerja Migrasi Malaysia. Pandangan beliau yang dinyatakan di sini adalah pendapat peribadi beliau sebagai seorang aktivis.